top of page

Biechtmodus aan: 10 dingen die ik liever niet vertel (maar hier toch opschrijf)

  • Foto van schrijver: Daphne Geniet
    Daphne Geniet
  • 18 mrt
  • 4 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 16 apr

Vrouw legt haar masker af terwijl haar hart oplicht


Heb jij ook van die dingen die je liever geheim houdt? Die je het liefst onder een dik tapijt van vergetelheid verstopt?


Ik heb er honderden (minstens).


Hier zijn tien dingen die ik liever niet vertel. Met liefde, lef en een knipoog opgeschreven. Niet om te shockeren, maar om te laten zien dat we allemaal onze schaduwkanten hebben. En dat kwetsbaarheid bevrijdt.


Dus… biechtmodus aan.


1. Ik dacht dat ik nergens bang voor was

Tot ik op het punt stond uit een vliegtuig te springen, op 3800 meter hoogte, met een parachute op mijn rug. Oeps. Toch bang.

Spoiler: ik sprong toch. Mocht dit mijn eind zijn, dan was het in ieder geval een hemels afscheid. Met een bonkend hart, trillende benen en een glimlach van oor tot oor. Pure vrijheid.


Daphne skydivend boven Soulac sur Mer

2. Ik leed aan lepidopterfobie

Wat dat is? Angst voor vlinders.Ja, echt. Lekker tegenstrijdig met biecht nummer 1 hè? Yep, I know. Maar die schattige fladderaars bezorgden me gewoon de kriebels….en niet de romantische soort. Lach maar. Inmiddels lach ik mee (en zwaai ik blij naar elke vlinder die me passeert).


3. Ik was een seriële monogamist

Ik ben ontelbaar vaak en intens verliefd geweest. Vaak obsessief. Hartstochtelijk. Dromerig. Elke keer dacht ik: Dit is ‘m! Mijn ware! Tot de magie verdween en er een nieuwe ‘ware’ verscheen. Uiteindelijk vond ik die enige echte. Weet je waar? In mezelf! joehooeeh!!


4. Op mijn twaalfde werd ik aangerand

Op een rommelmarkt, door een dikke oude man met een snor. Dit was overigens de grootste angst van mijn vader, die als kind zelf seksueel misbruik werd, en alles ervoor over had om ons ertegen te beschermen. En toch... gebeurde dit. Jarenlang zweeg ik. Tot vandaag.


5. Ik heb onnoemelijk veel drugs en alcohol genuttigd.

Mijn top 4: honderden xtc-pillen, duizenden jointjes, een rivier aan alcohol en ladingen paddo's. Feesten was mijn religie, escapisme mijn levensstijl. Soms chemisch, soms plantaardig. Altijd op zoek naar een andere werkelijkheid. Ik was grenzeloos mezelf. Al wist ik meestal niet meer wie dat dan precies was.


Daphne Geniet feestmodus aan


6. Mijn brave buitenkant verborg een rebel

Een rebels ikje dat overal lak aan had. Zelfs aan de wet en aan de dood. Suprise!


7. Ik playbackte mijn solo tijdens een zangtoets

Op de basisschool. Groep 8. Mijn lippen bewogen, maar er kwam geen klank uit. Ik kreeg een 6- van de muziekleraar. Wat lief eigenlijk. Had toch echt een 1 moeten zijn. Maar ja… ik had ook geleerd dat stil zijn veiliger was dan zingen.


8. Op mijn zestiende wilde ik dood

Ik belandde voor het eerst in een langdurige depressie. Ik wilde dood, maar ik wist niet hoe. Gelukkig maar.


9) Een tijdje geloofde ik in complottheorieën.

Ik was ervan overtuigd dat ik geheimen kende waar zelfs de Illuminati van zou schrikken. Samen met een vriend schreef ik er honderd artikelen over op een website. We namen het bloedserieus. Ik werd zelfs geïnterviewd door een wetenschapper die complottheorieën onderzocht. Jep. Zo diep zat ik erin. Het Universum bleek later iets genuanceerder in elkaar te zitten.


11) Ik was jarenlang een groot fan van horrorfilms.

Hoe bloederiger, hoe beter. Freddy Krueger zou trots zijn. Op horrorfestivals juichte de zaal als er weer een arm werd afgerukt of een hoofd ontplofte en ik juichte mee. Ik noemde het kunst. Maar misschien voelde ik gewoon niks meer, verdoofd door drugs en adrenaline. Misschien was ik stiekem wel een aanhanger van het kwaad geworden. Of op z’n minst verdwaald in de duisternis.


Waarom ik dit deel

Niet omdat ik trots ben op alles wat hierboven staat (al moet ik soms wel lachen om mezelf). Maar omdat ik geloof in radicale eerlijkheid. In het omarmen van je hele verhaal, ook de stukken waar je vroeger het liefst met een boog omheen liep.


Dit is geen biecht om medelijden op te wekken.

Het is een uitnodiging.

Om eerlijk te zijn. Naar jezelf. Naar elkaar.


Want pas als we durven kijken naar wat we het liefst verborgen houden, kunnen we écht thuiskomen bij onszelf.


Wat zijn dingen die jij liever niet vertelt?

Durf jij ook een stukje van jezelf te laten zien dat je lang hebt weggestopt?


Laat het me weten in de reacties of stuur me een berichtje.

Want hoe gek, pijnlijk of gênant iets ook voelt, je bent niet alleen. Echt niet.


✨ Neem een shotje zelfliefde.

Laat het licht weer schijnen op je schaduw.

En ontdek hoeveel ruimte er dan vrijkomt.


Wil je verder lezen?


 

We zijn allemaal een beetje vreemd.

Maar liefdevol vreemd. Mijn Genietmail bewijst dat. Regelmatig. 💌


Sluit je aan op De Wonderlijke Weg en ontvang af en toe (max. 1x per week) een warme brief vol zelfspot, zielskracht en zachtheid rechtstreeks in je mailbox. Eerlijk, intuïtief en met een glimlach geschreven.


Als welkom krijg je Het Liefdesvirus cadeau, mijn sprankelende e-magazine én trots, met wonderlijke persoonlijke verhalen, liefdevolle herinneringen en een vleugje heilige rebellie.


Verwacht bijwerkingen zoals:

✅ plotselinge zin om te lachen om je vroegere zelf

✅ een zachter hart voor je eigen schaduwstukken

✅ en het besef dat je (ondanks alles) een wonder bent


Waarschuwing: 100% besmettingsgarantie.


👉 Meld je hier aan en laat het licht weer schijnen (ook in je donkerste hoekjes).

 

Comments


bottom of page