Waarom luisteren naar je intuïtie belangrijk is: herken angst en vertrouw jezelf

Over waarom we zo vaak onze intuïtie negeren, hoe je het verschil tussen intuïtie en angst herkent, en wat er gebeurt als je écht luistert.

OEPS... MIJN INTUÏTIE HAD GELIJK!

Vorige week kondigde ik bij De kracht van jouw intuïtie enthousiast aan dat ik zou starten met de serie Hoe we onze intuïtie vergaten en hoe we die weer terugvinden. Maar zoals altijd, had mijn intuïtie gelijk toen ze fluisterde: "Neem meer tijd!"

Ik begon vol goede moed te schrijven over hoe we vanaf onze geboorte afgesneden raken van onze natuurlijke wijsheid. Maar onverwachte wendingen zorgden ervoor dat mijn tekst niet af kwam. OEPSIE!

Waarom luisteren we niet altijd naar onze intuïtie?

Ik vergat even hoeveel ruimte en rust mijn creatieve proces nodig heeft. Toch dacht ik eigenwijs: "Laat ik het anders doen!" Misschien herken je dat wel. Je voelt ergens diep van binnen dat je een andere keuze mag maken, maar toch luister je er niet naar.

Wat bezielde me?!

Ja, het kan lastig zijn om het verschil te herkennen tussen intuïtie en angst. Hoe voel je wat wat is?

• Intuïtie voelt rustig, helder en neutraal, als een zacht duwtje in de rug, dat geen extra uitleg nodig heeft.

• Angst schreeuwt, voelt gespannen en zet je onder druk om haastige beslissingen te nemen.

  
  

Simpel gezegd:

• Intuïtie geeft richting zonder paniek. ("Ja, dit klopt.")

• Angst creëert stress en twijfel. ("Wat als het fout gaat?")

Chaos als signaal

Bij mij sloeg plotseling de twijfel toe: Is dit wel het juiste pad? Wil ik hierover schrijven? Misschien is het daarom niet af. Kan ik niet beter alleen maar over de leuke, luchtige intuïtieve momenten schrijven? Moest ik stoppen, veranderen, doorgaan?

Op zulke momenten helpt stilte:

Adem bewust in en uit. Waar voel je ruimte? Waar voel je spanning?

Intuïtie spreekt altijd vanuit vertrouwen, niet vanuit angst. In die stilte besefte ik dat het juist mijn passie is om te schrijven over momenten waarop we níét luisteren naar onze intuïtie. Want ook dát is de realiteit. Chaos en twijfel horen erbij en bieden juist waardevolle lessen.

Bestaan er wel verkeerde keuzes?

Wat als "verkeerde" keuzes eigenlijk niet bestaan, maar enkel ons oordeel daarover?

Elke keuze leert ons iets, vooral als we uit onze comfortzone stappen. Mijn "verkeerde" keuzes, zoals stoppen met mijn studie of risico’s nemen die ondoordacht leken, waren vaak juist enorm waardevol in mijn zoektocht naar mezelf.

Op mijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostela baalde ik bijvoorbeeld stevig als ik een verkeerde afslag nam en kilometerslang verkeerd liep. Toch bracht elke misstap me inzichten: ik had steeds subtiele signalen van mijn intuïtie genegeerd.

Misschien is dát wel wat echt telt:

Kijk in de spiegel en vraag jezelf af: Wat vertelt deze ervaring mij? Lig ik nog op koers? Brengt dit pad me dichter bij mezelf of juist verder weg? Ben ik nog in verbinding met mezelf?

Een lege accu als metafoor

Laatst liet ik mijn autolampen aan staan. Gevolg: een lege accu. Het was al de tiende keer in twee jaar tijd (ja, écht!).

Nu moet ik eerlijk bekennen dat het irritante piepje dat mij normaal waarschuwt, in mijn 23 jaar oude Altootje niet meer werkt. En ook mijn eigen interne waarschuwingssysteem liet duidelijk te wensen over.

De eerste zes keren kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan. Sterker nog: dat deed ik ook, mentaal dan. Ik schrok ervan als Duiveltje Daphne weer eens de kop opstak, met haar opgeheven vingertje:“Serieus stomkop, alwéér? Hoe krijg je het voor elkaar? Echt unbelievable!”

Elke keer opnieuw werd het een les in zachtheid, overgave en vertrouwen.

Deze keer slaakte ik slechts een diepe zucht en dacht enkel:"Daar gaat mijn strakke planning weer!"

Terwijl ik wachtte op de wegenwacht, ging ik naar binnen en stemde af op mijn intuitie. Ik ging terug naar het moment waarop ik de lampen vergat uit te doen, en zag mezelf vanalles tegelijk doen: op de klok letten, praten met mijn dochter, nadenken over mijn planning, boodschappen en het avondeten, de hond managen die op mijn schoot was gesprongen. Alles behalve aanwezig zijn in het moment.

Die lege accu was dus niet zomaar pech; het was een uitnodiging om bewust te worden van mijn disconnectie. Om me eraan te herinneren hoe belangrijk het is om naar mijn intuïtie te luisteren.

Waarom is luisteren naar je intuïtie belangrijk?

Hoe vaak negeren we intuïtieve signalen en blijven we doorgaan op een pad dat niet goed voelt? Eigenlijk kun je zulke momenten zien als ontwaakmomenten.

Huh?! Waar was ik ook alweer?

Oh ja. Adem bewust in en uit.

Terug naar mezelf.

Aha, ik ben er weer!

En dan neem je je vast voor om vanaf nu écht naar je intuïtie te luisteren... totdat je opnieuw wakker schrikt en ontdekt dat je tóch weer op de automatische piloot leeft. Reuze wonderlijk, toch?

En eigenlijk ook helemaal niet zo gek. Van kinds af aan zijn we geconditioneerd om onze intuïtie te negeren. Het goede nieuws: juist onze intuïtie helpt ons bij het herkennen én herprogrammeren van deze oude conditioneringen.

Luisteren naar je intuïtie betekent keuzes maken vanuit vertrouwen in plaats van angst. Je intuïtie is je innerlijke kompas en leidt je altijd naar een pad dat écht bij je past.

Hoe train je jezelf in luisteren naar je intuïtie?

Het belangrijkste is om mild en geduldig te zijn met jezelf. Zeg gerust:

"Volgende keer beter! Oefening baart levenskunst."

En onthoud: Je hersenen zijn trainbaar. Het duurt ongeveer 66 dagen om nieuwe neurale paden te creëren.

Zo heb ook ik een nieuw neuraal paadje aangelegd door mezelf een nieuwe gewoonte aan te leren. Het werkt zo:

Stap 1: Voordat ik uitstap, één seconde stilte en check: Zijn de lampen uit? Ja? Oké, dan mag ik pas uitstappen.

Stap 2: Bij twijfel (en geloof me, die twijfel is er bijna altijd), een tweede check na het uitstappen. Voor het geval dat.

Noem het een neurale verzekering tegen zelfverwijt. Werkt prima tot nu toe.

Geef dus niet op en vertrouw erop dat je nieuwe realiteit waarin je leeft vanuit je intuitie stap voor stap ontstaat.

Het is ons geboorterecht om vrij te zijn, en je intuïtie kent de weg.

Durf te luisteren en laat je leiden... je ware zelf wacht op je.

---

Deze Wondershot schreef ik voor De kracht van jouw intuïtie, een zielsmissie van Kurt en mij.

Volgende stap: een diepere duik in ons intuïtieve weten.

Vanaf maart 2025 zet ik samen met Kurt een volgende stap op ons intuïtieve pad: we werken aan een boek waarin we dieper duiken in de kracht van onze intuïtie. Binnenkort vertellen we je graag meer over dit bijzondere avontuur!

Wil jij ook leren vertrouwen op jouw innerlijk kompas?

Sluit je aan bij onze reis. Op onze website De kracht van jouw intuïtie delen we persoonlijke verhalen, inzichten en updates over ons boek-in-wording.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief via De kracht van jouw intuïtie en ontvang automatisch nieuwe publicaties in je inbox.

---

Mag ik je vaker herinneren aan je intuïtieve kracht?

Mijn Genietmail is een warme brief van mens tot mens, met persoonlijke verhalen, wonderlijke inzichten en liefdevolle herinneringen. Zo nu en dan (maximaal 1 keer per week) rechtstreeks in je mailbox.

Als welkom ontvang je Het Liefdesvirus, mijn besmettelijke e-magazine vol liefde, lef en lichtpuntjes voor onderweg, inclusief een vleugje heilige rebellie.

Verwacht bijwerkingen als:

✅ plots zin om je hart te volgen (ook al weet je nog niet waarheen)

✅ lichte allergie voor bullshit en goede raad

✅ het gevoel dat je intuïtie gewoon. Altijd. Gelijk. Had.

Meld je hier aan ...je toekomstig zelf bedankt je alvast met een knipoog 😉